Maksymilian Hensel

---

Życiorys

Maksymilian Hensel urodził się w rodzinie z tradycjami budowlanymi. Jego ojcem był Walenty Hensel (1842–1900), który prowadził cegielnię w Gostyniu, a matką Maria z domu Stelmaszczykiewicz (1845–1899). Maksymilian miał dwoje rodzeństwa: siostrę Ludwikę Rozalię, urodzoną w 1882 roku, oraz brata Edmunda, który zmarł w 1899 roku.

W czasie zaboru pruskiego, Hensel pracował w magistracie w Poznaniu, gdzie był jednym z autorów projektu mostu św. Rocha, zwanego też jednym z symboli miasta, zbudowanego nad rzeką Wartą. W roku 1920, decyzją Rady Miejskiej w Gnieźnie, objął wysoką funkcję radcy budowlanego.

W 1922 roku został mianowany drugim burmistrzem miasta, jednak po dymisji swojego poprzednika, przejął obowiązki burmistrza. W 1925 roku, po wydzieleniu Gniezna z powiatu, uzyskał tytuł wiceprezydenta. Od 1926 roku był członkiem deputacji szkolnej, co dodatkowo podkreśla zaangażowanie Hensela w rozwój edukacji w regionie. W 1929 roku, przez kilka miesięcy, kierował Miejskimi Zakładami Światła, Siły i Wody.

Hensel aktywnie przyczynił się do modernizacji istniejących ulic oraz wytyczania nowych tras w Gnieźnie. Po konflikcie z prezydentami Barciszewskim i Wrzalińskim w 1936 roku, podjął decyzję o przeprowadzce do Poznania. Tam uzyskał tytuł biegłego sądowego w dziedzinie budownictwa, zarówno na powierzchni, jak i podziemnego, na obszarze Sądu Apelacyjnego w Poznaniu.

W lipcu 1901 roku poślubił Mariannę z Formanowiczów (1880–1951). Ich małżeństwo zaowocowało licznym potomstwem: Mirosławą Marią (1902–1992), Felicją Zuzanną (1903–1958), Marianem (1904–1979), Izabellą (1906–1993), Janiną Zofią Burwiel (1907–1982), N. (1908–1908), Wandą Ewą (1909–1910), oraz Anatolem Gertrudą Sabiną Radwańską 1 v. Ładygin (1912–1985), Romualdem Edmundem Adamem (1914–2001) i Witoldem.

Na koniec swojego życia, Maksymilian Hensel zmarł w Warszawie, gdzie też został pochowany. Jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim, w kwaterze 148-1-27.

---

Oceń: Maksymilian Hensel

---