Maria Chmiel, z domu Psarska, przyszła na świat 10 maja 1929 roku w Gostyniu i odeszła 18 kwietnia 1991 roku. Była to wyjątkowa postać w polskim środowisku medycznym, uznawana za znakomitą lekarkę i pediatrę. Jej długoletnia kariera zawodowa oraz pasja do nauki zaowocowały znaczącym wkładem w rozwój pediatrii w Polsce.
Maria Chmiel pracowała na Akademii Medycznej w Poznaniu, gdzie przysłużyła się nie tylko jako specjalistka, ale również jako nauczycielka młodszego pokolenia medyków. W swoim życiu zawodowym angażowała się także w działania mające na celu wsparcie i obronę praw pracowników oraz ludzi w potrzebie.
W ramach swoich społecznych działań była aktywną działaczką NSZZ „Solidarność”, a także członkinią Komitetu Obywatelskiego, w którym współpracowała z Lechem Wałęsą. Jej wysiłki w tym zakresie miały znaczący wpływ na historię współczesnej Polski i nadal pozostają inspiracją dla wielu.
Życiorys
Maria Chmiel była córką podpułkownika Zygmunta Psarskiego, ziemianina oraz powstańca śląskiego, który brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po wybuchu II wojny światowej w 1939 roku, wraz z rodzicami najpierw osiedliła się w Piotrkowie, a następnie przemieściła do Warszawy. Tam ukończyła szkołę podstawową oraz dwie klasy gimnazjum, uczęszczając równocześnie na tajne komplety.
W młodym wieku zaangażowała się w działalność konspiracyjną, będąc członkinią tajnej harcerskiej organizacji, która była podporządkowana Narodowej Organizacji Wojskowej, a później Armii Krajowej. W czasie powstania warszawskiego działała jako sanitariuszka w batalionie „Gustaw”. Po kapitulacji powstania udało jej się z ludnością cywilną dotrzeć do Milanówka, gdzie przetrwała resztę wojny.
Po wojnie krótko powróciła do rodzinnych stron; w 1946 roku zdała maturę w liceum w Gostyniu. Z powodu reformy rolnej, która pozbawiła Psarskich majątku, zmuszona była przenieść się do Poznania. Tam rozpoczęła studia na kierunku medycyna. W 1951 roku wzięła ślub z Józefem Chmielem, kolegą z roku, który później zyskał uznanie jako biochemik i profesor Akademii Medycznej. Dyplom ukończenia studiów uzyskała w 1952 roku, następnie rozpoczęła pracę w pediatrycznym lecznictwie otwartym.
W 1956 roku zaczęła pracę jako asystent w II Klinice Chorób Dzieci, którą kierował profesor Olech Szczepski. Szybko zdobyła kolejne stopnie specjalizacji w pediatrii, osiągając I stopień w 1958 roku i II w 1961 roku. W marcu 1960 roku uzyskała stopień doktora nauk medycznych, broniąc pracy dotyczącej odczynów skórnych na streptolizynę 0 oraz wartości miana antystreptolizyn 0 w surowicy dzieci z ostrą chorobą reumatyczną. W 1963 roku została adiunktem, a po odbyciu półrocznego stażu naukowego w klinice pediatrycznej Uniwersytetu w Liège, przygotowała pracę habilitacyjną.
W 1971 roku jej praca zatytułowana „Zachowanie się kwasu mlekowego we krwi i w moczu w warunkach fizjologicznych i w chorobach nerek oraz wpływ diety zakwaszonej kwasem mlekowym na powstanie kwasicy metabolicznej u dzieci” została zaprezentowana, co pozwoliło jej na otrzymanie stanowiska docenta w 1972 roku. W 1983 roku awansowała na profesora nadzwyczajnego, a w 1981 roku została prodziekanem Wydziału Lekarskiego odpowiedzialnym za sprawy studenckie. W 1984 roku objęła funkcję prorektora do spraw dydaktyki i wychowania, a jej dorobek naukowy obejmował ponad 100 publikacji.
Była promotorem siedmiu prac doktorskich oraz mentorem jednej habilitacji, a także aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego oraz Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Współtworzyła uczelnianą „Solidarność”. W 1987 roku dołączyła do grupy intelektualistów wokół Lecha Wałęsy, a w momencie przygotowań do „okrągłego stołu” wchodziła w skład Komitetu Obywatelskiego przy Wałęsie. Aktywnie uczestniczyła w odbudowie struktury Izby Lekarskiej oraz zasiadała w Naczelnym Sądzie Lekarskim.
Z mężem Józefem, który zmarł w 1984 roku, wychowali dwie córki i syna. Maria Chmiel zmarła 18 kwietnia 1991 roku.
Odznaczenia
Maria Chmiel, jako osoba wybitnie zasłużona, otrzymała szereg prestiżowych odznaczeń, które potwierdzają jej wkład w rozwój i obronę kraju.
- krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- medal Komisji Edukacji Narodowej,
- medal za Warszawę 1939–1945,
- warszawski krzyż powstańczy.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Edmund Naganowski | Bolesław Czwójdziński | Walenty Potworowski | Jan Babczyszyn | Aleksander Ostrowicz | Bogdan MrozekOceń: Maria Chmiel