Sylwester Paszkier

Po zakończeniu I wojny światowej, Paszkier podjął decyzję o ucieczce i natychmiast włączył się w walkę o niepodległość w regionie Gostynia. Warto zaznaczyć, że przed wybuchem powstania wielkopolskiego był zaangażowany w prace Rady Robotniczo-Żołnierskiej, co pokazuje jego silne poczucie odpowiedzialności za losy kraju. 7 stycznia 1919 roku dołączył do zbiórki przy gostyńskiej Strzelnicy, aby stać się częścią tworzącego się batalionu, który brał udział w powstaniu wielkopolskim. Jego waleczność w trakcie tego konfliktu zaowocowała awansem do stopnia kaprala.

W 1919 roku Sylwester Paszkier zawarł związek małżeński z Agnieszką Gierą. Jego dalsza służba wojskowa odbywała się w 58 pułku piechoty, gdzie brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Szlak bojowy zakończył 15 lipca 1920 roku, przechodząc do rezerwy. Czas międzywojenny oraz okres okupacji hitlerowskiej Paszkier spędził, pracując w swoim zawodzie – murarza, co podkreślał jego związek z lokalną społecznością.

W latach 1950–1960 pełnił funkcję kierownika gospodarczego w szpitalu w Gostyniu. Na emeryturę przeszedł w 1960 roku. Sylwester Paszkier był również aktywnym członkiem organizacji kombatanckich. Od 30 maja 1958 roku był członkiem gostyńskiego Koła ZBoWiD, a do roku 1961 zasiadał również w Zarządzie Powiatowym. Od 1961 do 14 lutego 1971 roku pełnił funkcję prezesa koła miejskiego. Po latach służby honorowo został awansowany do stopnia podporucznika w stanie spoczynku w 1972 roku.

Jego życie zakończyło się 29 stycznia 1984 roku, a pamięć o nim trwa, ponieważ został pochowany na cmentarzu parafialnym w Gostyniu. Historia Sylwestra Paszkiera to opowieść o oddaniu, bohaterstwie i niezłomności w dążeniu do niepodległości. Jego wkład w lokalną społeczność i historia Polski pozostaje inspiracją dla przyszłych pokoleń.